“Wat moeten we met deze crisis als organisatie die als kernopdracht heeft om transities en doorbraken te begeleiden? ”, was de vraag voor ons laatste teamoverleg bij Tweeperenboom.
er leefde duidelijk een dubbele energie in het team…
Enerzijds de positieve onrust en creatieve ideeën om op korte termijn te schakelen en ons wendbaar op te stellen door klanten en organisaties die NU moeten schakelen te ondersteunen. Door mee te denken en onderzoeken waar organisaties heel snel en vaak op grote schaal omschakelingen maken in de manier waarop ze als team samenwerken, als organisatie opereren en met leveranciers en klanten of leden omgaan.
Anderzijds ook een nood aan rust, vertragen en om even in de zijstroom te gaan staan. Nood om wat langer te verblijven in het niet weten, de onrust, het afscheid van onze vertrouwde patronen en context, de chaos, het zoeken … Nood om daarover met elkaar in gesprek te gaan en er (ooit) lessen uit te trekken over de kern van ons werk namelijk transitie, doorbraak, wat dat het doet met mensen en welke dilemma’s en contextelementen een rol spelen.
tussen ‘niet langer’ en ‘nog niet’
In de antropologie en transitieleer noemen ze dit de liminale fase of het “ondertussen”. Het is de tussenfase tussen “niet langer” en het “nog niet”. Deze fase gaat gepaard met weerstand, afscheid nemen, onrust, niet weten en zoeken. Onze natuurlijke neiging is om hier snel door te gaan, snel van de oude situatie A naar de nieuwe oplossing of situatie B. Maar diepgaand triple loop leren[1] en echte transitie vindt maar plaats als we lang genoeg durven verblijven in deze liminale fase. Vanuit het afscheid, het niet weten, het zoeken en de chaos, kan immers ruimte ontstaan voor nieuwe mogelijkheden en verbindingen die komen boven drijven.
[1] Triple Loop Learning goes deeper to explore our values and the reasons why we even have our systems, processes and desired results. It is about trying to ascertain an understanding of how we make decisions that frame our work (https://www.tamarackcommunity.ca)
leren in de transitie
We werden ook getriggerd door de blog van Whatsthepont die het belang beschrijft van nu, tijdens deze zeer intensieve en snel bewegende situatie, te leren. Het is namelijk in deze crisissituatie dat mensen vaak dingen doen die ze nog niet eerder gedaan hebben én tegelijkertijd met een tegenstrijdigheid van emoties geconfronteerd worden. We willen lessen, inzichten en experimenten capteren terwijl ze zich ontvouwen of voordoen. Het is de – ogenschijnlijk onlogische – chaotische samenhang der dingen die we willen capteren en die potentieel verloren zouden gaan in een reflectie oefening achteraf.
Daarom besloten we een experiment aan te gaan en samen te leren tijdens deze crisis. Wekelijks interviewen we mekaar en onderzoeken we hoe we deze tijd beleven. Richtinggevende vragen zijn:
- Hoe gaat het met je (hoofd, hart en buik)?
- Wat heb je anders gedaan de voorbije week?
- Wat was lastig?
- Waar en waarin heb je geëxcelleerd? En hoe komt dat?
- Welke dillema’s of polariteiten kwam je tegen?
- Wat heb je geleerd over jezelf en de wereld om je heen? Wat betekent dat voor morgen?
en daarna?
Met dit intern leerproces, én met de conclusies en inzichten die er uit zullen voortvloeien, krijgen we hopelijk beetje bij beetje zicht op nieuwe mogelijkheden voor ons, als individu, organisatie en maatschappij. We gaan ook op zoek hoe dit ook waarde kan creëren voor onze klanten. We houden jullie op de hoogte!